Prof. Kωνσταντίνος Χουρίδης

Author Κωνσταντίνος Χουρίδης © 2018-2024 Με την επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος μου. Όλα τα εμπορικά σήματα και τα πνευματικά δικαιώματα στις παραπάνω μικρογραφίες αποτελούν ιδιοκτησία των αντίστοιχων κατόχων τους. Απαγορεύεται η αναπαραγωγή ή δημοσίευση σε οποιαδήποτε μορφή καθώς και κάθε χρήση των κειμένων σε οποιαδήποτε άλλο μέσο για εμπορικούς σκοπούς χωρίς γραπτή άδεια του εκδότη και κατόχου των πνευματικών δικαιωμάτων.

Τρίτη 31 Αυγούστου 2021

γνώμες...

Η επιτυχία ενός μαχητή στην αθλητική του πορεία είναι το μέγιστον για τον καθοδηγητή. Φυσικά η άνοδος δεν οφείλεται μόνον στις ικανότητες αλλά είναι αποτέλεσμα σκληρής προπονητικής κόπωσης, αμέτρητων ωρών σωματικής εξάντλησης και ηθικής ανάταξης, με ταπεινοφροσύνη στο περιβάλλον, υπομονή στις δυσκολίες και πειθαρχία στον εαυτό μας και στον ανώτερο μας όπου η βελτίωση συνοδεύεται με την σωστή συνταγή ενός φιλοσοφημένου δασκάλου πολεμικών τεχνών. Όλα αυτά συγκροτούν μια σοβαρή αθλητική και δυνατή προσωπικότητα μέσα και έξω από τον αγωνιστικό χώρο, ενίοτε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τους πιο δύσκολους αγώνες τους δίνουμε στην καθημερινότητα όπου αρκετές φορές συναντάμε έναν ακατανίκητο αντίπαλο και αυτός δεν κάποιος άλλος παρά ο εαυτός μας..

Στην γωνία όπου ο «δάσκαλος» συμβουλεύει , δίνει τις τελευταίες οδηγίες στρατηγικής και τακτικής και με τη σειρά του αποθεώνεται με το επίτευγμα του μαθητή του και των βοηθών του, τη Νίκη, εκείνη τη στιγμή μοιράζεται το απερίφραστο συναίσθημα της σιωπής , το ανώτερο, ίσως το μεγαλύτερο δίδαγμα που βρίσκει εφαρμογή στην πράξη. Όπως στην καθημερινή ζωή αντιστεκόμαστε για να βγαίνουμε νικητές στην βιοπάλη έτσι και στα Ρινγκ διδάσκουμε και διδασκόμαστε αντίστοιχα από έναν καλό αντίπαλο με γνώμονα το «ευ αγωνίζεσθε» και την «ευγενή άμιλλα». Τρομερά συναισθήματα μοναδικά. Η μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση για έναν δάσκαλο να το βιώνει συχνά, δυστυχώς στα Ρινγκ πάντα ένας είναι ο Νικητής. Σε μια μονομαχία είναι άξιοι συγχαρητηρίων και οι δύο αντίπαλοι γιατί από την ώρα που ανεβαίνουν το σκαλί του καναβάτσου έχουν ήδη στεφθεί με την δόξα του μαχητή και στην ψυχή και στο σώμα.

Με σεβασμό στους κριτές και στους αντίπαλους συναθλητές συνεχίζουμε τους αγώνες μας.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΣ ΜΑΧΗΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ

ΑΣΚ ΧΟΥΡΟΝ

HURONBOXING CLUB

Author/Poet/Instructor (Pro Box Kick Boxing) /Programmierer/Kryptograph © 2021 Με την επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος μου. Όλα τα εμπορικά σήματα και τα πνευματικά δικαιώματα στις παραπάνω μικρογραφίες αποτελούν ιδιοκτησία των αντίστοιχων κατόχων τους. Απαγορεύεται η αναπαραγωγή ή δημοσίευση σε οποιαδήποτε μορφή καθώς και κάθε χρήση των κειμένων σε οποιαδήποτε άλλο μέσο για εμπορικούς σκοπούς χωρίς γραπτή άδεια του εκδότη και κατόχου των πνευματικών δικαιωμάτων.

Society

Είμαι καθημερινά στην πιάτσα ή ότι έχει απομείνει από δαύτην , στην κοινωνία , παρατηρώ μια παλαβοσύνη, κουρασμένους ανθρώπους, βαρέθηκα να ακούω από ανθρωπάκους που πιάσανε την καλή ή την σύνταξη και η στερητική τους νοημοσύνη δεν το επιτρέπει άλλο , το " μη δίνεις σημασία" και αναρωτιέμαι: τότε γιατί υπάρχουμε; σαν κοινωνία ; σαν άτομα; Σαν ιδιότητα; Ποιος ο ρόλος του καθενός; Κάποτε νέος έβγαινα ατρόμητος και άγνωστος στην πιάτσα και αναζητούσα εργασία και ανάλογα με τον χαρακτήρα σου αν το άξιζες ή όχι και λέγανε οι μεγαλύτεροι μια καλή κουβέντα κέρδιζες το μεροκάματο. Τώρα; Ποιο μεροκάματο; Οι νέοι κρύβονται.... Σήκωσαν πανιά Που πήγαν αυτές οι αξίες; Που κοιτάς δεξιά και βλέπεις την ατημέλητη που πίνει νερό και πετάει το υπόλοιπο παραδίπλα μας σαν να βρίσκεται στην αυλή της; ή αριστερά τους νεαρούς κυραδόμαγκες που συζητάνε για φασαρίες και μπλεξίματα; και πιο πίσω τις άλλο παρμένες που βγαίνουν στον πεζόδρομο για πασαρέλα ; Λες και θα βρούνε τον γαμπρό της ευτυχίας; Γι' αυτό λοιπόν αντί να αναπτυχθεί η κοινωνία παίρνει την αντίθετη πορεία. Ο σωθών σωθείτο ... λυπάμαι που αντικρίζω ολοένα και περισσότερους απολιθωμένους και μου δίνει ανάσα ελπίδας έστω και οι λιγότεροι που κάνουν την διαφορά...όσο περνούν τα χρόνια ήλπιζα ότι θα βρω ανάπτυξη και πλούσιο ανταγωνισμό αντί αυτού νιώθω ότι τα χρόνια δεν επαρκούν για να απολαύσουν και οι επόμενες γενιές μια Ελλάδα ανώτερη και πρωτοπόρα στον κόσμο όπως θα της άξιζε.. γιατί έχουμε αφθονία σε αγαθά που άλλοι λαοί ακριβοπληρώνουν κι εμείς απολαμβάνουμε αν όχι όλοι μια μεγάλη μερίδα , οι υπόλοιποι υποβόσκουν τον ύπνο του δικαίου....

Τετάρτη 25 Αυγούστου 2021

η τελευταία φράση του Αννίβα

Μετά την ήττα στην μάχη της Ζάμας το 202 π.Χ. όπου ο Σκιπίων ο Αφρικανός κατατρόπωσε τους Καρχηδόνιους και υποχρέωσε τον Στρατηγό Αννίβα σε συνθηκολόγηση σε μια συνάντηση προσωπική τον ρώτησε:

- ποιον θεωρείς ως μεγαλύτερο στρατηγό στην Ιστορία;

- Εκείνος απάντησε: τον Μέγα Αλέξανδρο

Στην τελευταία του στιγμή ο Αννίβας προκειμένου να μην πέσει στα χέρια των Ρωμαίων το 183 π.Χ. αυτοκτόνησε στη Λίμπισα, κοντά στη σημερινή Κωνσταντινούπολη πίνοντας δηλητήριο.

Ο Καρχηδόνιος Στρατηγός Αννίβας απαντώντας στον Αφρικανό σκλάβο του :
-Στρατηγέ μου , όπως το ερπετό αφήνει το δέρμα του και το ανανεώνει σε έναν άλλο τόπο κάπου αλλού αναγεννημένο έτσι κι εμείς , θα το δεις..,
Ο Αννίβας πίνοντας το δηλητήριο κλείνει με αυτή την φράση :

- Από αυτόν τον κόσμο δεν θα πέσουμε , είμαστε ήδη μέσα"!

k.h. μτφ. απο τον τόμο "ο Αετός της Ρώμης" του Ότο Τζίρερ

Υ.Σ. "κυνηγημένος από τους Ρωμαίους, κατέφυγε στον Αντίοχο Γ’ δισέγγονο του Σέλευκου Νικάτωρ απόγονου του Μ.Αλεξανδρου πρώτα και ύστερα στον βασιλέα της Βιθυνίας Προυσία, όπου κινδυνεύοντας να πέσει στα χέρια των Ρωμαίων αυτοκτόνησε. "

Author/Poet/Instructor (Pro Box Kick Boxing) /Programmierer/Kryptograph © 2021 Με την επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος μου. Όλα τα εμπορικά σήματα και τα πνευματικά δικαιώματα στις παραπάνω μικρογραφίες αποτελούν ιδιοκτησία των αντίστοιχων κατόχων τους. Απαγορεύεται η αναπαραγωγή ή δημοσίευση σε οποιαδήποτε μορφή καθώς και κάθε χρήση των κειμένων σε οποιαδήποτε άλλο μέσο για εμπορικούς σκοπούς χωρίς γραπτή άδεια του εκδότη και κατόχου των πνευματικών δικαιωμάτων.© 2021 
Ακολουθείτε 
Instructor and manager   Κωνσταντίνο Χουρίδη

Τρίτη 17 Αυγούστου 2021

ευχές

Ένα Υπέροχο κέιμενο του Νίκου Κανάρα!

Αυθεντικά και ταπεινά λόγια που ανταμοίβουν το έργο του Δασκάλου. Αυτές είναι ηθικές αξίες.

-Respekt Nikos Kanaras  που μετέτρεψες την προσωπική σου μάχη σε όραμα ζωής!!! Ευχόμαστε το huronboxing να στέκεται πάντοτε δίαυλος στις παραγωγικές δραστηριότητες της ζωής σου

Με τιμή 

Ο

δάσκαλος Instuctor & manager

Kostas Huron Huridis

Κωνσταντίνος Χουρίδης© 2021  Copyright all rights reserved

Author/Poet/Instructor (Pro Box Kick Boxing) /Programmierer/Kryptograph © 2021 Με την επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος μου. Όλα τα εμπορικά σήματα και τα πνευματικά δικαιώματα στις παραπάνω μικρογραφίες αποτελούν ιδιοκτησία των αντίστοιχων κατόχων τους. Απαγορεύεται η αναπαραγωγή ή δημοσίευση σε οποιαδήποτε μορφή καθώς και κάθε χρήση των κειμένων σε οποιαδήποτε άλλο μέσο για εμπορικούς σκοπούς χωρίς γραπτή άδεια του εκδότη και κατόχου των πνευματικών δικαιωμάτων.

Δευτέρα 16 Αυγούστου 2021

Ένα καλοκαιριάτικο μεσημέρι με παρέα την θάλασσα το Βουνό και έναν γλάρο

Το νερό και ο άνθρωπος μια ατέρμονη αλυσίδα στενών δεσμών ύπαρξης και ζωής η σχέση του υδάτινου με την πεμπτουσία!

ήταν καταμεσήμερο και ο ήλιος έκαιγε.
Κατέβαινα την μοναδική διέξοδο.
Το δρομάκι έμοιαζε άδειο, ορφανό, μονάχα τα τσιτσιρίσματα των πουλιών που ακούγονταν μέσα από το πυκνόφυλλα των δέντρων συνόδευαν το τοπίο.
Το μονοπάτι οδηγούσε ευθύς τραχύς στην απόλυτη μαγεία του μπλε, την απέραντη θάλασσα.
Πιο δίπλα οι γραμμές του τρένου. Ο μεταλλικός ήχος των τροχών που αφήνει η σιδηροδρομική αμαξοστοιχία στο πέρασμά της αφυπνίζει κάθε περαστικό που κατεβαίνει στην αμμουδιά.

- Κοιτώντας ξανά πίσω μου.
Ο μυθικός Όλυμπος αγέρωχος υψώνει το ανάστημά του στον βαθύ καταγάλανο ουρανό με τις γκρίζες κορυφές του να δίνουν μια διαφορετική απόχρωση στον ορίζοντα της Δύσης.

Η ματιά μου έπεσε στα καταγάλανα νερά όπου καθρεπτίζονταν οι φωτεινές ακτίνες του Ηλίου και ήσυχα σχεδόν αθόρυβα αλλά αρμονικά κυμάτιζαν την διάθλαση του φωτός πέρα δώθε δίνοντας την εντύπωση ότι όλα βρίσκονται σε μία διαρκή κίνηση.

-Κοντοστάθηκα για να απολαύσω όλο αυτό.
Ατενίζοντας τον Ορίζοντα στην γραμμή που ενώνει ουρανό και θάλασσα εκεί που χάνεται η ματιά και πλημμυρίζουν οι αισθήσεις από παράξενα συναισθήματα ζωντάνιας, ανακούφισης, ικανοποίησης, δέους, νοσταλγίας, θαλπωρής και μοναξιάς συνάμα.. ξάφνου να ένας ιπτάμενος γλάρος κάνει την εμφάνισή του με ανοιχτά φτερά σε μια κάθετη πτήση να αγγίζει σχεδόν την επιφάνεια του νερού αντικρύζοντας προφανώς την λεία του η οποία προσπαθεί να ξεφύγει στα διαυγή ύδατα και ο γλάρος με μια δεξιοτεχνική πλάγια ημικύκλια άνοδο και κατακόρυφη πτώση προσγειώνεται στον αιγιαλό δίπλα στους άλλους γλάρους που ξαποσταίνουν πριν απογειωθούν για το επόμενο κυνήγι.
- Φανταστικό σκέφτηκα. Δεν το έβλεπα συχνά....