θεμελιώδεις αξίες δικαίου

Έννομα αγαθά

 Αποστολή του Ποινικού δικαίου είναι να προστατεύσει με όπλο της ποινής θεμελιώδεις αξίες της κοινωνίας απολύτως απαραίτητες για την ομαλή κοινωνική συμβίωση και να διασφαλίσει την κοινωνική ειρήνη.

Οι θεμελιώδεις αυτές αξίες που είναι απαραίτητες για την συντήρηση της κοινωνικής ειρήνης και ευημερίας και την ομαλή ανάπτυξη της κοινωνίας ορίζονται ως έννομα αγαθά.

" Ως έννομο αγαθό ορίζεται γενικά το στοιχείο που προστατεύεται από τον ποινικό κώδικα δικαίου και που προσβάλλει ο δράστης κάποιου εγκλήματος με τις ενέργειές του, προκαλώντας κοινωνική ανισορροπία στο σύστημα αξιών."

Έννομα αγαθά είναι π.χ. η ζωή, η υγεία, η σωματική ακεραιότητα, η τιμή, η ελευθερία, η σεξουαλική αυτοδιάθεση, το απόρρητο του ιδιωτικού βίου, η δημόσια τάξη, το ελληνικό πολίτευμα, το περιβάλλον, η ιδιοκτησία και η περιουσία, η ασφάλεια των συγκοινωνιών κλπ.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση στην πλοήγησηΠήδηση στην αναζήτηση

Το δικαίωμα στη ζωή προστατεύεται^[1]

Το δικαίωμα στη ζωή είναι θεμελιώδες δικαίωμα για την ανθρώπινη ύπαρξη.^[2][1] Προστατεύεται στο 2ο άρθρο του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην ενότητα της Αξιοπρέπειας: «1. Κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στη ζωή. 2.Κανείς δεν μπορεί να καταδικασθεί στην ποινή του θανάτου ούτε να εκτελεσθεί».^[3] Είναι ευρέως αναγνωρισμένο στο 3ο άρθρο της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα: «Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια».^[4][5] Στο άρθρο 6 της Διεθνούς Σύμβασης για τα Πολιτικά Δικαιώματα αναγνωρίστηκε το «εγγενές δικαίωμα κάθε ανθρώπου να ζήσει. Αυτό το δικαίωμα πρέπει να προστατεύεται από το νόμο. Κανείς δεν θα αποστερηθεί τη ζωή του αυθαίρετα».^[6]

Το δικαίωμα στη ζωή είναι η πεποίθηση που έχει ένα ον ότι έχει το δικαίωμα να ζει και, ειδικότερα, ότι δεν πρέπει να σκοτωθεί ούτε από άλλη οντότητα ούτε από την κυβέρνηση.^[7] Αναφέρεται συχνά σε ζητήματα σχετικά με την επιβολή θανατικής ποινής, τις πολεμικές ενέργειες, τις εκτρώσεις, την ευθανασία, την αστυνομική βία, τις ανθρωποκτονίες και τα δικαιώματα των ζώων. 

Η ελευθερία του λόγου είναι μια αρχή που υποστηρίζει την ελευθερία ενός ατόμου ή μιας κοινότητας να εκφράζει τις απόψεις και τις ιδέες τους χωρίς φόβο αντίρρησης, λογοκρισίας ή νομικής κύρωσης. Ο όρος "ελευθερία έκφρασης" χρησιμοποιείται μερικές φορές συνώνυμα αλλά περιλαμβάνει κάθε πράξη αναζήτησης, παραλαβής και διάδοσης πληροφοριών ή ιδεών, ανεξάρτητα από το χρησιμοποιούμενο μέσο.

Το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης αναγνωρίζεται ως ανθρώπινο δικαίωμα, σύμφωνα με το άρθρο 19 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και αναγνωρίζεται από το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (Δ.Σ .Α .Π .Δ).