Πέμπτη 17 Ιουλίου 2025

Ποιος είναι τελικά ο Λαός;



σε μια χώρα που διαρκώς αυτοαποκαλείται "δημοκρατική", η μεγαλύτερη ειρωνεία των τελευταίων δεκαετιών είναι πως ο ίδιος ο λαός νιώθει πλέον ξένος μέσα στην ίδια του την πατρίδα.
Ο Έλληνας δεν ζητάει πολυτέλειες. Ζητάει τα αυτονόητα: να μπορεί να δουλεύει και να ζει με αξιοπρέπεια· να ζεσταθεί τον χειμώνα, να κάνει ένα μπάνιο το καλοκαίρι, να νιώσει ότι δεν είναι απλώς ενας αριθμόςσε ένα σύστημα φοροεισπρακτικό, αλλά ψυχή ενός έθνους που υποσχέθηκε κάποτε «ανάπτυξη» για όλους.
Η Πολιτεία δεν ανταποδίδει. Αντί για πολιτικές ανακούφισης και φροντίδας του πολίτη, σπαταλά – χρόνια τώρα – δισεκατομμύρια σε ΜΚΟ-φαντάσματα, έργα βιτρίνας, συμφέροντα «ημετέρων» και σκιές διαπλοκής. Η ίδια εποχή που Έλληνες πολίτες δεν μπορούσαν να γεμίσουν το δοχείο ή να αγοράσουν λάδι, ήταν εκείνη που οι ΜΚΟ εισέπρατταν χρυσάφι για να οργανώνουν «περιοδείες ανθρωπιάς» με ξένους επιβάτες και κρατικά έξοδα.
Δεν είναι το μεταναστευτικό το πρόβλημα. Είναι η απόλυτη αδιαφορία για τον φορολογούμενο, για τον στρατευμένο, για τον νέο άνθρωπο που μορφώνεται για να δουλέψει στο εξωτερικό. Και όταν διαμαρτύρεται, του δείχνουν το δάχτυλο και του λένε "είσαι ακραίος". Όχι. Δεν είναι ακραίος. Είναι απελπισμένος.
Το κράτος μπορεί – αν θέλει – να σταθεί στο πλευρό του λαού. Αλλά δεν το θέλει. Και αυτό είναι το πιο οδυνηρό. Δεν υπάρχει έλλειψη πόρων. Υπάρχει έλλειψη βούλησης και συνείδησης.
Κάποτε, τα λεωφορεία θα μπορούσαν να είναι για τους πολίτες. Μια δωρεάν μεταφορά στη θάλασσα, ένα συμβολικό δείπνο για τον κουρασμένο Έλληνα, ένα «ευχαριστώ που αντέχεις».
Αντί γι’ αυτό, τον αφήνουν μόνο, με την ελπίδα ότι ίσως στο μέλλον ξεχάσει.
Όμως δεν ξεχνά. Και το ερώτημα παραμένει:
Ποιος είναι τελικά ο λαός σ’ αυτή τη χώρα; Και για ποιον χτίζεται το μέλλον της;...Γιατί η ελπίδα δεν είναι πια στα προγράμματα, στις επιδοτήσεις και στις ανακοινώσεις.
Ίσως η λύση να βρίσκεται στην πεμπτουσία, στο άφθαρτο, το αγήρατον.
Εκεί όπου ο λαός θα ξαναθυμηθεί ποιος είναι. Και θα ζητήσει πίσω τη θέση του.







 Για ποιον είναι το κράτος, ρωτάω σιωπηλά

καθώς μετρώ τους μήνες δίχως φως και ζεστασιά.
Για ποιον είναι τα έργα, οι κρατικές δαπάνες,
όταν εγώ δεν έχω λάδι ούτε λάμπες;

Για ποιον τα λεωφορεία με οδηγούς καλοπληρωμένους,
σε “περιοδείες φιλίας” με αλλοδαπούς κουρασμένους;
Κι εγώ, ο γιος αυτής της γης – της μάνας της αιματοβαμμένης –
πληρώνω μόνο φόρους, μα δε βλέπω αγάπη. Ούτε λέξη. Ούτε μέριμνα. Ούτε φως.

Για ποιον είναι οι νόμοι, οι επιδοτήσεις, οι ευχές;
Για ποιον τα μεγάλα λόγια στις ψεύτικες προσευχές;
Πού είναι η Πολιτεία όταν ο λαός της βυθίζεται στο βούρκο;
Πού είναι όταν η φτώχεια τον έχει κάνει δούλο;

Μα εγώ θυμάμαι. Και δεν ξεχνώ.
Τα χρόνια που μου πήρατε με ψέμα και υποσχέσεις,
Και αν δεν είμαι ο "λαός" στα χαρτιά σας τα κρατικά,
είμαι αυτός που κουβαλά τη χώρα
με χέρια και πλάτη γεμάτα καρφιά.

Η ζωή συνεχίζεται – μα όχι με εσάς.
Όχι με τα ίδια λάθη, τις ίδιες υποσχέσεις, τις ίδιες φωνές της παρακμής.
Έρχεται κάτι. Όχι πετρέλαιο, ούτε θαύμα.
Έρχεται η συνείδηση.

Και τότε, ρωτάω ξανά:
Για ποιον είναι το κράτος;


Έρχεται η συνείδηση.

Και τότε, ρωτάω ξανά:
Για ποιον είναι το κράτος;

Ίσως η λύση να βρίσκεται στην πεμπτουσία,
στο άφθαρτο,
το αγήρατον.



Κωνσταντίνος Ε. Χουρίδης

Συγγραφέας,Εκπαιδευτής μαχητικών τεχνών

ο καθρέπτης

 Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν τίποτα δικό τους να στηρίξουν, οπότε επενδύουν τη μιζέρια τους στο να ειρωνεύονται, να προκαλούν και να προσπαθούν να μειώσουν τους άλλους.

Δεν έχουν όνομα, προσωπικότητα ή περιεχόμενο – μόνο εμμονή με ό,τι δεν μπορούν να αγγίξουν. Ψάχνουν αντίδραση για να νιώσουν παρόντες, έστω και ως ενόχληση.
Αν δεν τους την προσφέρεις, αρχίζουν να δαιμονίζονται.
Η αγνόηση τους καίει περισσότερο απ’ την απάντηση, γιατί τους στερεί τον καθρέφτη που απεγνωσμένα ζητούν. Και όσο επιμένουν να περιστρέφονται γύρω απ’ τη ζωή σου, τόσο πιο ξεκάθαρα αποδεικνύουν πόσο μικρή είναι η δική τους.
"Ορισμένα έντομα δεν εξοντώνονται με ψεκασμό – τα αφήνεις να χαθούν από μόνα τους, στον θόρυβο που τα ίδια δημιούργησαν."
Δεν είναι θέμα υπεροχής, είναι θέμα αυτοσεβασμού.
- Δεν απαντάμε,
- Δεν εξηγούμε,
- Δεν απολογούμαστε.
Απλώς συνεχίζουμε με το βλέμμα μπροστά.


Κωνσταντίνος Ε. Χουρίδης

Συγγραφέας,Εκπαιδευτής μαχητικών τεχνών

Σάββατο 12 Ιουλίου 2025

Η Ατραπός του Μαχητή



📚 ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ
«Η Ατραπός του Μαχητή» του συγγραφέα Κωνσταντίνο Ε. Χουρίδη.
Ένα βιβλίο που δεν πρέπει να λείπει από καμία βιβλιοθήκη.
Οι Εκδόσεις Οξύνεια παρουσιάζουν το νέο, εμπνευσμένο έργο «Η Ατραπός του Μαχητή» — ένα βιβλίο που προσφέρει έναν μοναδικό συνδυασμό στοχασμού, αυτογνωσίας και ψυχικής ενδυνάμωσης.
Μέσα από μία βαθιά και ουσιαστική αφήγηση, ο Κωνσταντίνος Χουρίδης οδηγεί τον αναγνώστη σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας και ψυχικής ενδυνάμωσης, η πορεία του Μαχητή γίνεται μεταφορά της ανθρώπινης εμπειρίας, όπου ο κάθε ένας από εμάς καλείται να βρει τη δική του δύναμη, τη στάση και την ισορροπία στον σύγχρονο κόσμο.
Μέσα από τη διαδρομή του Μαχητή, ο αναγνώστης καλείται να αναλογιστεί, να προβληματιστεί και τελικά να επαναπροσδιορίσει τη σχέση του με τον εαυτό του και τον κόσμο γύρω του.
Ένα απαραίτητο ανάγνωσμα για όσους αναζητούν βαθύτερες απαντήσεις στη σύγχρονη πραγματικότητα.
🛒 Διαθέσιμο τώρα
🔎 Αναζητήστε το στα βιβλιοπωλεία ή παραγγείλετέ το απευθείας από τις Εκδόσεις Οξύνεια.
✅ Γιατί να το διαβάσετε:
Προσφέρει στοχασμούς και πρακτικά εργαλεία αυτοβελτίωσης
Απευθύνεται σε όσους αναζητούν νόημα πέρα από τη ρουτίνα
Εμπνέει με τρόπο διαχρονικό, αλλά άμεσα εφαρμόσιμο






Οι άνθρωποι μας εκπλήσσουν με τις συμπεριφορές των σε ανύποπτο χρόνο.
Ούκ ολίγες φορές μας έχουν αφήσει άναυδους οξύμωρες αντιλήψεις ανθρώπων με ανεξήγητη δράση ή αντίδραση.
Η χρήση του ακαταλόγιστου δεν αθωώνει καμία υποτροπή νοημοσύνης όσο δίκαιο και αν νομίζουν κάποιοι ότι έχουν στην στερημένη γνώση του εγκεφάλου τους.
Η λύση σε αυτές τις περιπτώσεις και έχει αποδειχθει περίτρανα ειναι να διαβάζουμε, να μελετάμε.
Ορίστε μια καλή εκδοχή..

ας ξεκινήσουμε με την Ατραπό.... 

Παρουσίαση του βιβλίου 🖋️ 
Συγγραφέας & Παρουσίαση:
«Η Ατραπός του Μαχητή»
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης παρουσιάστηκε το βιβλίο «Η Ατραπός του Μαχητή» του συγγραφέα Κωνσταντίνου Ε. Χουρίδη, με σύντομη διάλεξη από:
τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Κατερίνης, κ. Χαράλαμπο Μπρουσκέλη
την Περιφερειακή Σύμβουλο Πιερίας, κα Χρυσαυγή Δριστά – Λαφατζή
προσδίδοντας στην εκδήλωση έναν επιπλέον πολιτιστικό και πνευματικό χαρακτήρα.











Όπως δημοσίευσε σε προσωπική ανάρτηση ο εξαιρετικός κριτής μαχητικών αθλημάτων κ. Μπαχάς,

"Η μέρα σήμερα ήταν αφιερωμένη στην επίσημη πρώτη παγκοσμίως παρουσίαση του βιβλίου του φίλου Εκπαιδευτή Μαχητικών Αθλημάτων Κωνσταντίνο Ε. Χουρίδη "Η Ατραπός του Μαχητή".

Ο Δάσκαλος εξαιρετικών μαχητών Κωνσταντίνος Χουρίδης είναι από τους ελάχιστους, από όσο γνωρίζω, που με τη σταθερή καταγραφή των απόψεων, ιδεών και ερευνών του για τον Αξιακό Κώδικα των προγόνων μας σε έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, και σήμερα με το βιβλίο του, εμπλουτίζει και ενισχύει το παιδαγωγικό του έργο ως Εκπαιδευτής. Εύχομαι να διαδοθεί στον χώρο μας και όχι μόνο, διδάσκοντας και εμπνέοντας όσους υπηρετούμε τον Αθλητισμό και τον Ηρωϊκό Τρόπο Ζωής.

Κοντά του όπως κάθε χρόνο αλλά με έναν ακόμη λόγο τη υποστήριξη του πονήματος του, ο Δάσκαλος Γρηγόρης Πιστικός που διδάσκει πρωτίστως ήθος στην πολυετή θητεία του στον χώρο και η (και) συνάδελφος γυμνάστρια ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΒΑΒΥΛΑ με ένα πολύπλευρο επιστημονικό, προπονητικό και κοινωνικό έργο.
Εξαιρετική ευκαιρία και τιμή η σημερινή μας συνάντηση."



ο κ. Μπρουσκέλης συνεχάρη τον συγγραφέα, διότι, όπως είπε, πρόκειται για ένα ξεχωριστό βιβλίο, που ξεφεύγει από τα συνήθη και τετριμμένα που κυκλοφορούν στην Ελλάδα. Γι’ αυτό και προέτρεψε, γονείς, αθλητές αλλά και δημότες, να το αποκτήσουν, δεδομένου ότι θα πάρουν πολύ αξιόλογα και χρήσιμα στοιχεία που θα αποτελούν πραγματικά εφόδια για τη ζωή.


Από την πλευρά της, η Περιφερειακή Σύμβουλος, Χρυσαυγή Δριστά , παρουσίασε ενδιαφέροντα στοιχεία και σκέψεις του συγγραφέα που βοηθούν όχι μόνο τους αθλητές αλλά αποτελούν και στηρίγματα για όλους τους αναγνώστες.



Εξώφυλλο

  #Τοβιβλίομου λίγα λόγια για το εξώφυλλο.... Διάλεξα αυτό το εξώφυλλο γιατί εκφράζει το αρχαιοελληνικό σθένος και κάλλος, συνδέοντας την ισ...