Ο Χρόνος και η ξενιτιά

 Ξενιτιά

Ιουλιος 2007

Άυπνος και ιδρωμένος συνεχίζω το ταξίδι μου.

Η δύναμη του μοναχικού πολεμιστή κρύβεται στην ελπίδα του ¨επανειδείν¨ στην χαρά της αντάμωσης στην πρόκληση των αναμνήσεων και στην γλυκόπικρη νοσταλγία. Το κουράγιο αναζωογονείται όταν απομακρύνει την αίσθηση της λησμονιάς.

Το τραγούδι ζωγραφισμένο στα χείλη τονώνει το ηθικό που καταπολεμά την μοναξιά της ψυχής. Οι νότες σιγοβράζουν στην σκέψη και αντηχούν στα αυτιά σαν τον απόηχο μιας μελωδίας, τα χείλη τρεμοπαίζουν επαναλαμβάνοντας τα λόγια, το δέρμα συρρικνώνεται, οι παλμοί αυξάνονται ένα φράγμα στον οισοφάγο κάπως ξηρό, ένα ρίγος σε όλο το σώμα που διαπερνά το δέρμα σαν ρεύμα φωτός, ένταση στους βολβούς των ματιών που πλημμυρίζουν από υγρά συμπόνιας και αγάπης, μπερδεμένων συναισθημάτων που ψάχνουν για διέξοδο την κατάλληλη στιγμή να εκραγούν και να αντιδράσουν.

Και να η βροντή, το ξέσπασμα, ο βρόχος της χαράς αλλά και της αγανάκτησης. Θυμίζει νίκη σε κάποιο αγώνισμα ή μάχη. Μια ιαχή σαν αυτή των αρχαίων ελλήνων πολεμιστών πριν χυθούν με λύσσα και οργή στο πεδίο της μάχης.

Ο ορίζοντας ξεχωρίζει!

Ο ήλιος ανατέλλει γοργά με διάφορους χρωματισμούς τονίζοντας την φύση με μια μοναδική απόχρωση του κόκκινου, του γλυκού σαν αυτό που προτιμούν οι ερωτευμένοι όταν πρόκειται να χαρίσουν λουλούδια σtο αγαπημένο τους πρόσωπο.

 Και εγώ συνεχίζω το ταξίδι μου!

Στον χρόνο

Δεκέμβρης του 2006

Ο χρόνος κάνει και πάλι τον κύκλο του. Οι 365 ημέρες περνούν με την ίδια κατά επανάληψη αριθμητική σειρά με τις συνήθεις μικρό αλλαγές στα ημερολόγια. 4 εποχές εμφανίστηκαν στον χρόνο και μαζί τους έφεραν το χιόνι την βροχή τον άνεμο τον ήλιο το κρύο την ζέστη και πάλι από την αρχή 12 φορές σημάδεψε το φωτεινό φεγγάρι τον κατάμαυρο ουρανό αφιερώνοντας στους ανθρώπους μια υπέροχη λάμψη μαγείας εξωτικής θα έλεγα να αφήνει έναν απερίγραπτο ενθουσιασμό στην ξεθωριασμένη (από τους προβληματισμούς) μνήμη τους, να προκαλεί μια ψυχική αναστάτωση με το δέος της πανσέληνου να τραγουδιέται από ερωτύλους, ποιητές και να συνοδεύεται από ξέφρενα καλοκαιρινά ξεφαντώματα τιμώντας το ανεπανάληπτο γεγονός σαν μια ιεροτελεστία!

Και όλο αυτό το σύμπλεγμα που δημιουργείται με την ίδια εικόνα τα ίδια χρώματα με όλες τις παράξενες μελωδίες του με την ίδια σειρά στο χρόνο, αυτό δηλ. που ονομάζουμε ζωή, εξακολουθεί να υπάρχει να αναπνέει….

Τι σχέση έχει ο άνθρωπος με τον χρόνο και γιατί να εξαρτάται άμεσα από αυτόν;  Γιατί να προσδιορίζεται η πορεία του ανθρώπινου βίου με τον χρόνο; Είμαστε τελικά ελεύθεροι όσο πιστεύουμε  ! όταν η ιδιοσυστασία και ιδιοσυγκρασία ενός ατόμου μοναδικού στο σύνολο επηρεάζεται από τις οριακές τιμές του χρόνου όπως για παράδειγμα η ηλικία, και για να γίνω πιο σαφής η διαδικασία της ενηλικίωσης το τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται στην αναπτυξιακή φάση του ανθρώπου και όχι μόνο, το μεταβατικό στάδιο στην συνταξιοδοτούμενη κλίμακα (φόρος τιμής για τις υπηρεσίες του ανθρώπου στην κοινωνία) είναι τελικά δυνατόν να ζήσει ο άνθρωπος δίχως την συμπαράσταση του χρόνου; ή είμαστε καταδικασμένοι από την ίδια μας την φύση να μετράμε από την ημέρα γέννησης τις ημέρες εκείνες που μας προσφέρει η θεία φύση να απολαύσουμε το μεγαλείο της ζωής έως ότου καταλάβουμε το νόημα της;

Ίσως οι απαντήσεις να βρίσκονται κάπου πιο ψηλά από τον δείκτη νοημοσύνης των κοινών θνητών και όταν επέλθει η κρίση ίσως τότε αξιολογηθούν ανάλογα με τις πράξεις και αρετές της επίγειας ζωής του δούναι και λαβείν λοιπόν.

Το μεγαλείο της ζωής είναι ο χρόνος και μέσα σε αυτόν ανακαλύπτουμε Αγαθά  όπως είναι η πίστη, η λύτρωση, η αθανασία, η ταπεινοφροσύνη, η μετανόηση κ.α. βρισκόμαστε σε μια διαρκή εκμάθηση κα μελέτη των πραγμάτων που συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας, πράττουμε το καλό για να έχουμε καλή συνείδηση προστατευόμαστε από το κακό για να δείξουμε την δύναμη του καλού, κυνηγάμε την χαρά για να αποφεύγουμε την λύπη,  προσφέρουμε αγάπη για να δηλώσουμε εχθροί του μίσους, διακατεχόμαστε από μνησικακίες, αποσκοπούμε στην δόξα για να μας γνωρίσει ο κόσμος και αδιαθετούμε στην πικρία της ήττας που είναι το αντίδοτο της υπερβολής και απληστίας όποιας και αν είναι αυτή!

Και η ζωή συνεχίζεται.

Όσο μεγαλώνουμε τόσο πιο πολύ σοφία και αγάπη περικλείουμε στην ψυχή μας. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και  της αναπαραγωγής είναι ο κύκλος της ζωής.

Το γράψιμο είναι μαγεία έλεγε ο πασίγνωστος Hurricane