Prof. Kωνσταντίνος Χουρίδης : Γράμματα

Τα γράμματα.

Θυμάμαι από μια συζήτηση....

- "Πάντοτε με ενδιέφεραν τα γράμματα και με εντυπωσίαζαν οι τέχνες.

- Στο σχολείο ήμουν άριστος μαθητής. Στην κοινωνία αδέξιος χειριστής."

Είναι "υποβιβασμένος" μεταφορικά όταν κάποιος προχωράει με τη καλή τη πίστη. Κανένα σχολείο δεν διδάσκει την πραγματικότητα κανένα σχολείο δε προετοιμάζει τον νέο πολίτη να εφορμίσει στην κοινωνία πάνοπλος με τα απαραίτητα εφόδια να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες τις ευθύνες τις χαρές και να αδράξει ευκαιρίες αν δεν υπάρχουν γνωριμίες και καλές δημόσιες σχέσεις.

Ο νέος πολεμιστής της ζωής διακατέχεται απο αναπάντητα ερωτηματικά υπαρξιακά, επαγελματικά αδιάφορος για το ποιά κατεύθυνση θα ακολουθήσει, άπειρος απο ερωτισμό και καθοδηγούμενος απο την ψηφιακή μάστιγα.

Ακόμη και τα ιδιωτικά κολλέγια δεν ενημερώνουν πως η "σωστή" διαβίωση με επιτυχία στην Κοινωνία δεν είναι να γνωρίζει κανείς πολιτική οικονομία και να κάνει πράξη το γνωστό μοντέλο των ανθρώπων εκείνων με την παράξενη γενειάδα δηλαδή το πως να ψεύδεται και να εξαπατά κανείς για να κερδοσκοπεί με όφελος το προσωπικό συμφέρον και όλο αυτό επειδή επιλέξαμε την ελευθερη οικονομία ενώ αντίθετα όφειλε να προσπαθεί με δεξιοτεχνία και γνώση να δίνει την ανάλογη βαρύτητα μιας αξιόλογης πτυχιακής εργασίας για το κοινό καλό.

Το τίμιο δεν εκτιμήθηκε ποτέ όπως και οι δεξιότητες οι γνώσεις και το φυσικό χάρισμα. Ίσως σε κάποιες ανώτερες κοινωνίες.

Στο τώρα...

Τα γράμματα...αναρρωτιόμουν συχνά , πως διασώθηκαν τόσες πληροφορίες στην ιστορία του παρελθόντος επί του παρόντος.

Σε μια αναδρομή μελετώντας μια ιστορική αναφορά του μεσαίωνα διάβαζα πως οι καλόγεροι ημών ,οι πνευματικοί όπως συνηθίζεται να λέγονται, ήταν αυτοί που πάντα αντέγραφαν με ακρίβεια τα διασωθέντα ιστορικά έγγραφα των προηγούμενων ετών συμπληρώνοντας επίκαιρα συμβάντα και έπειτα με προσωπική ευθύνη τα διαφύλατταν στα απόκρυφα έως ότου επέλθουν με ασφάλεια στον επόμενο ακολουθώντας έναν ιερό όρκο , να διασωθούν πάση θυσία οι γνώσεις.

Βέβαια οι καλόγεροι αυτοί οι πνευματικοί οι άνθρωποι της γνώσης και της γραφής δεν αρκούνταν μονάχα στο μοναδικό τους όπλο που ήταν ο λόγος η διαπραγμάτευση η οξυνεια και η ευστροφία. Ήταν και η γνώση στις πολεμικές τέχνες.

Στη γνώση της χρήσης του σπαθιού του ακοντίου της ασπίδας. Για την ασφάλεια της σωματικής τους ακεραιότητας.

Οι γνώσεις λοιπόν δε φυλάσσονται στοιβαγμένες στα ερμάρια των βιβλιοθηκών αμέριμνα διότι ο κάθε άνθρωπος εκ φύσεως εκμεταλλεύονταν το πάθος του για καταστροφή λεηλασία και κατάκτηση αψηφώντας την πνευματική ισορροπία και διαλύοντας τα πάντα.

Οφείλουμε ως γνώστες των γραμμάτων να φυλάσσουμε δια πυρός και σιδήρου ότι πολυτιμότερο διακατέχουμε.

Τα γράμματα και οι τέχνες διατίθενται σε όλους ανεξαιρέτως διασφαλίζοντας τη σωστή και ορθή χρήση τους μνημονεύοντας τους πατέρες των γραμμάτων και των συνεχιστών τους.

Κωνσταντίνος Ε. Χουρίδης