Ελληνισμός στον Χριστιανισμό

 - Πάντα είχα την απορία γιατί οι μεγαλοπρεπείς Ελληνες ήταν οι πρώτοι που προσχώρησαν στον Χριστιανισμό. Γιατι την συγκεκριμένη εποχή και γιατί όταν ήταν υποτελείς στους Ρωμαίους; - Έπειτα αναρρωτιόμουν διαβάζοντας τους στωικούς με την λογικότητα να θριαμβεύει απο το «ἀπέχου καὶ ἀνέχου» και με γαλήνη και καρτερικότητα να αποδέχεται κανείς μια κατάσταση , ως και τους επικούρειους συνοψίζοντας την αλήθεια στους φυσικούς νόμους και την ηθική στην λογική του ανθρωπινου νού και στο ένστικτο ανυψώνοντας την λατρεία σε μια ύστατη στιγμή επαναφοράς της πνευματικής ηρεμίας και όχι αλλαγής του πεπρωμένου απορρίπτοντας κάθε ευθύνη των Θεων για τις ανθρώπινες δυστυχίες «O Θεός είναι πέραν του φόβου"

Μέχρι και σήμερα έρχομαι σε σύγκρουση με τα ίδια μου τα πιστεύω όταν βλέπω όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο και αυθόρμητα βγαίνει η λέξη : θεέ μου, ή ύψιστε ή δόξα τον Παντοκράτορα... Δεν είναι ο φόβος , είναι ο δρόμος της αλήθειας , η ελπίδα....

- Κ.Χουριδης

«Οὐκ ἔστιν ἡδέως ζῆν ἄνευ τοῦ φρονίμως καὶ καλῶς καὶ δικαίως οὐδὲ φρονίμως καὶ καλῶς καὶ δικαίως ἄνευ τοῦ ἡδέως· ὅτῳ δὲ τοῦτο μὴ ὑπάρχει͵ οὐκ ἔστι τοῦτον ἡδέως ζῆν».

«Δεν είναι δυνατό να ζει κανείς ευχάριστα, αν δεν ζει φρόνιμα, ηθικά και δίκαια, όπως και δεν μπορεί να ζει φρόνιμα, ηθικά και δίκαια, αν δεν ζει ευχάριστα».

—Επίκουρος, Κύριαι δόξαι εδ.5

Κάποτε διάβασα στο άρθρο του Καλύβα: Την επαφή με τους Έλληνες θεωρεί ο Χριστός ως την «ώρα», τον προκαθορισμένο από το σχέδιο του Θεού «καιρό», που θα «δοξασθῇ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου» με την επάνοδό του στη δόξα του Θεού δια μέσου του σταυρού και της αναστάσεως.

Η προετοιμασία για τη γνωριμία του ελληνικού πολιτισμού με τον Χριστιανισμό ξεκίνησε τον 3ο π.Χ. αι. από τον Μ. Αλέξανδρο και τους διαδόχους του. Ολόκληρος ο τότε κόσμος ήταν ενωμένος με βάση έναν πολιτισμό: τον Ελληνικό.

Ο Ζευς Άμμων ή Άμωνος Δία, ο οποίος βρίσκονταν στην όαση Σίβα και του οποίου το περίφημο μαντείο είχε χαιρετήσει το 332 π.Χ.. τον Αλέξανδρο ως «γιο του θεού».
«ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΚΥΡΙΕ, ΔΙΑΜΕΝΕΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΣΟΥ ΕΝ ΤΩ ΟΥΡΑΝΩ, Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΟΥ ΕΙΣ ΓΕΝΕΑΝ ΚΑΙ ΓΕΝΕΑΝ… ΕΙΣ ΠΑΣΑΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ ΕΙΔΟΝ ΟΡΙΟΝ, ΑΛΛ’ Ο ΝΟΜΟΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΤΥΣ ΣΦΟΔΡΑ…» (Ψαλμός ριθ:89-96).
«ΙΔΟΥ, ΤΡΑΓΟΣ ΗΡΧΕΤΟ ΑΠΟ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ ΕΠΙ ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΓΓΙΖΕΝ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ… ΚΑΙ ΕΙΔΟΝ ΑΥΤΟΝ ΟΤΙ ΕΠΛΗΣΙΑΣΕΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΙΟΝ… ΚΑΙ ΕΚΤΥΠΗΣΕ … ΚΑΙ ΣΥΝΕΤΡΙΨΕ … ΚΑΙ ΕΡΡΙΨΕΝ ΑΥΤΟΝ ΚΑΤΑ ΓΗΣ, ΚΑΙ ΚΑΤΕΠΑΤΗΣΕΝ ΑΥΤΟΝ … ΔΙΑ ΤΟΥΤΟ Ο ΤΡΑΓΟΣ ΕΜΕΓΑΛΥΝΘΗ ΣΦΟΔΡΑ … Ο ΚΡΙΟΣ … ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΤΗΣ ΜΗΔΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΣΙΑΣ… Ο ΤΡΙΧΩΤΟΣ ΤΡΑΓΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ…» ( Δανιήλ η’ κεφάλαιο).

Στο πλαίσιο αυτού του κόσμου, όλα τα έθνη όπως και το ιουδαϊκό άρχισε να επηρεάζεται από το ελληνικό πνεύμα στην πολιτική και στην κοινωνική του ζωή, στα γράμματα και στην παιδεία του. Στη συνέχεια, η ρωμαϊκή αυτοκρατορία διατήρησε αυτή την πολιτική και πολιτισμική ενότητα, εισάγοντας τα ρωμαϊκά ήθη και τους νόμους. Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον γεννήθηκε ο Χριστιανισμός. Αργότερα, τον 1ο μ.Χ. αι., ο Απ. Παύλος κηρύττει την νέα θρησκεία τον Χριστιανισμό σε μια οικουμενική αυτοκρατορία, τη Ρωμαϊκή, και σε μια οικουμενική γλώσσα, την Ελληνική.

Χριστιανισμός και Ελληνισμός είναι δύο ιστορικά μεγέθη τα οποία με τη συνάντησή τους γέννησαν ένα νέο κόσμο μέσα από τις αλληλεπιδράσεις, τις ανταλλαγές, αλλά και τις συγκρούσεις τους.

"Πάντα γαρ φύσει έχει τι θείον."
μτφ. (Σε όλα υπάρχει εκ φύσεως κάτι το θείο.) Αριστοτέλης 322πΧ

98. 390
»Αυτός λέγει… Αφοκρασθείτε:
Εγώ είμ’ Άλφα, Ω μέγα εγώ· (9)* (Άποκάλ.1,8).
πέστε, πού θ’ αποκρυφθείτε
εσείς όλοι, αν οργισθώ;
Από τον Ύμνον εις την Ελευθερίαν

ο πρωτος και ο έσχατος η αρχή και το τέλος

ἐπὶ (καιρῷ) των ημερών.

που ορισμένοι θεωρούνται ευλογημένοι είτε επειδή κράτησαν νηστεία είτε επειδή επισκέφθηκαν τον οικο του θεού και πήρανε το ιερό ύδωρ την κοινωνία, ενίοτε δεν γλυτώνουν από την Θεία Κρίση η διεφθαρμένη συνήθεια και η βδελυρή σκέψη.

Όλα ωραία και καλά με τις ευχές και με την ειλικρινή αγάπη και τα τυπικά αλλά ιδιαίτερη προσοχή εφιστά το μεγαλείο της ραδιουργίας και οι υποκριτικές ικανότητες των ανθρώπων που τείνουν στην καταστροφή σχέσεων παιδιών -πατέρα , το οποίο είναι ένα μη αναστρέψιμο κακό και πλέον όλοι γνωρίζουμε.

- όλοι αυτοί που κατηγορούν σε μικρά παιδιά διαζευγμένων , τον πατέρα, που τα διαβάλλουν σε τέτοιο βαθμό πονηρίας ώστε να μάθουν να υποκρίνονται αρεστά είναι οι κακόβουλοι εγκληματίες . Ενίοτε δίχως ορατό πρόβλημα. Υποτίθεται ότι τα παιδιά αποφεύγουν ανθρώπους που δεν δίνουν αγάπη και ματαιώνουν καταστάσεις όταν υπόκειντο αδιαφορία και κακοποίηση.

Οτιδήποτε άλλο είναι η στάση διαστρέβλωσης από υποκινητές καλοθελητές που δηλητηριάζουν το μυαλό των παιδιών και επηρεάζουν τις επιλογές και επιθυμίες.

Κοινώς συκοφαντίες

Η σχέση πατέρα παιδιού δεν είναι σχέση μηχάνημα του λουνα Παρκ.

Ιδού και ο νέος νόμος περί κοινής επιμελειας τέκνων. Πλέον συνειδητά η Πολιτεία δινει δικαιωμα στην επιμέλεια.

Όλα τα υπόλοιπα καταστρέφουν τις σχέσεις παιδιών γονέων με την βοήθεια της σάπιας και σατανικής νοοτροπίας σε μια ατιμασμενη κοινωνία που επιθυμεί να αναπαράγει περισσότερα αποβλητα οχετού παρά ευημερία και ηθικά αναπτυγμένους ανθρώπους με αξίες .

Τα πράγματα είναι σοβαρά ειδικά από αυτά που ακούμε και βλέπουμε καθημερινά στα δελτία ειδήσεων με ανθρώπους να παρεκτρέπονται και να προκαλούν τη κοινή γνώμη εκ των υστέρων.

Δεν είναι παιχνίδι η οικογένεια.

Όλα οφείλονται στο περιβάλλον και στον περίγυρο.

Η απόσταση απ' την μη διαχειρισιμη σώας τας φρένας έως μια καταληκτική πράξη απέχει όσο μια μέλισσα έτοιμη να εισβάλλει στο άνθος.

Προσοχή τι λέμε στα παιδιά και το τι καθίκια επιτρέπουμε να πλησιάζουν κοντά στα παιδιά.

Μάρτυς μου ο θεός και η ημερα μη καταλάβω ποιος π.....ς γ..ς ασκεί αρνητική επιρροή στο παιδί μου θα του ξεριζώσω τα εντόσθια.

Επίσης η πασίγνωστη φράση τα εν οίκω μή εν δήμω θεωρώ κάπως παράδοξη διότι τα πάντα περιστρέφονται από προσωπική αναφορά έως ευρέως διάδοση και ειδικά απο γνωστούς, απο μπαλκόνια εως καφενεία και δε συμμαζευεται. προσωπικα δεδομένα μας προβάλλουν καθημερινά τα ΜΜΕ από αμέτρητες οικογενειακες υποθέσεις δηλ με λίγα λόγια οι οικογενειακές υποθέσεις να μην προβάλλονται στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον;

Οπότε το νου σας. Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον.

Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ᾿ ἐπὶ παντὶ ῥήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ.Λουκ. 4,4 «Εἶναι γραμμένον ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν θὰ ζήσῃ μόνον μὲ ψωμὶ ἀλλὰ μὲ κάθε λόγον, ὁ ὁποῖος ἐξέρχεται ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Θεοῦ»

Στο στίχο 7, 35 οι Ιουδαίοι εμφανίζονται να προλέγουν ασυνείδητα ότι ο Χριστός θα κηρυχθεί στους Έλληνες: «ποῦ οὗτος μέλλει πορεύεσθαι ὅτι ἡμεῖς οὐχ εὑρίσκομεν αὐτόν ; μή εἰς τήν διασποράν τῶν Ἑλλήνων μέλλει πορεύεσθαι καί διδάσκειν τούς Ἕλληνας ;».Και κάτι περισσότερο: ο Ιωάννης εμφανίζει τη δημόσια δράση του Ιησού στην ολοκλήρωσή της τη στιγμή ακριβώς που Έλληνες ζητούν να Τον δουν (12, 20). Την επαφή με τους Έλληνες θεωρεί ο Χριστός ως την «ώρα», δηλαδή τον προκαθορισμένο από το σχέδιο του Θεού «καιρό», που θα «δοξασθῇ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου» με την επάνοδό του στη δόξα του Θεού δια μέσου του σταυρού και της αναστάσεως.

Η προσχώρηση των Ελλήνων στον Χριστιανισμό ήταν το πιο εντυπωσιακό ιστορικό γεγονός του αρχικού Χριστιανισμού . Συνεπώς Χριστιανισμός και Ελληνισμός είναι δύο ιστορικά μεγέθη τα οποία με τη συνάντησή τους γέννησαν ένα νέο κόσμο μέσα από τις αλληλεπιδράσεις, τις ανταλλαγές, αλλά και τις συγκρούσεις τους.

Η προετοιμασία για τη γνωριμία του ελληνικού πολιτισμού με τον Χριστιανισμό ξεκίνησε τον 3ο π.Χ. αι. από τον Μ. Αλέξανδρο και τους διαδόχους του. Ολόκληρος ο τότε κόσμος ήταν ενωμένος με βάση έναν πολιτισμό: τον ελληνικό. Στο πλαίσιο αυτού του κόσμου, το Ιουδαϊκό κράτος άρχισε να επηρεάζεται από το ελληνικό πνεύμα στην πολιτική και στην κοινωνική του ζωή, στα γράμματα και στην παιδεία του. Στη συνέχεια, η ρωμαϊκή αυτοκρατορία διατήρησε αυτήν την πολιτική και πολιτισμική ενότητα, εισάγοντας τα ρωμαϊκά ήθη και τους νόμους. Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον γεννήθηκε ο Χριστιανισμός.

Ως γνωστόν η φιλοσοφία περιέχει την αναζήτηση της Αλήθειας και της φύσης των όντων. Και η Αλήθεια είναι αυτή για την οποία είπε ο Κύριος ότι «Εγώ είμαι η Αλήθεια». Δεχόμαστε, ακόμη, ότι η φιλοσοφία προετοιμάζει για τη γαλήνη του Χριστού, γυμνάζει το πνεύμα, ξυπνά τη νοημοσύνη και την καθιστά ικανή να εξακολουθήσει την αναζήτηση της αληθινής φιλοσοφίας . «Όπως είναι δυνατό να είναι κανείς πιστός, ακόμη κι αν είναι αγράμματος, με τον ίδιο τρόπο υποστηρίζουμε ότι είναι αδύνατο χωρίς τη μάθηση να καταλάβει κάποιος ολόκληρο το περιεχόμενο της πίστης» .

Αργότερα, τον 1ο μ.Χ. αι., ο Απ. Παύλος με το δυναμικό άνοιγμά του στα έθνη δηλώνει τον οικουμενικό χαρακτήρα του Χριστιανισμού. Κηρύττει σε μια οικουμενική αυτοκρατορία, τη ρωμαϊκή, και σε μια οικουμενική γλώσσα, την ελληνική.

Η αντίληψη της χριστιανικής πίστης για τον κόσμο διαφέρει από αυτήν της ελληνικής σκέψης, η οποία είναι θεμελιωμένη στη μοίρα που καθορίζεται είτε από τη φύση είτε από τους θεούς. Ο κόσμος στον Χριστιανισμό είναι δημιούργημα του Θεού, έχει αρχή και τέλος. Θεός και κόσμος στον Χριστιανισμό δεν ταυτίζονται, ούτε το μέλλον είναι προδιαγεγραμμένο από το Θεό. Ο άνθρωπος ζει μέσα στο φυσικό κόσμο, αλλά ο Χριστιανισμός τον απαλλάσσει από την υποταγή του στις φυσικές δυνάμεις και από τη δεισιδαιμονία. Είναι ελεύθερος να οικοδομεί τη ζωή του και να επικοινωνεί με τη θέλησή του με τον Θεό

Γρηγόρης Γ. Καλύβας

Μὲ τιμή

Κωνσταντῖνος Ε Χουρίδης

Prof. Κωνσταντίνος Ε.  Χουρίδης© 2023 Copyright all rights reserved

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΣ ΜΑΧΗΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ

Author/Poet/Instructor (Pro Box Kick Boxing) /Programmierer/Kryptograph © 2018-2023 Με την επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος μου. Όλα τα εμπορικά σήματα και τα πνευματικά δικαιώματα στις παραπάνω μικρογραφίες αποτελούν ιδιοκτησία των αντίστοιχων κατόχων τους. Απαγορεύεται η αναπαραγωγή ή δημοσίευση σε οποιαδήποτε μορφή καθώς και κάθε χρήση των κειμένων σε οποιαδήποτε άλλο μέσο για εμπορικούς σκοπούς χωρίς γραπτή άδεια του εκδότη και κατόχου των πνευματικών δικαιωμάτων.